martes, 11 de septiembre de 2012

HISTORIA MEDIEVAL, LA BULA PAPAL DE FUNDACIÓN DE LA ORDEN DE MONTESA.

GENTES, COSTUMBRES, TRADICIONES, HISTORIAS, PATRIMONIOS Y PAISAJES DE LA PROVINCIA CASTELLÓN:

Por: JUAN E. PRADES BEL “Humanista” (Proyecto: "ESPIGOLANT CULTURA": Taller de historia, memorias y patrimonios).

(Sinopsis): RECORDAR TAMBIÉN ES VIVIR…

"BULA PAPAL DEL AÑO 1317, PARA LA FUNDACIÓN DE LA ORDEN DE MONTESA EN EL REINO DE VALENCIA".

Escribe: JUAN E. PRADES.

INTRODUCCIÓN: El 20 de marzo del año 1312, durante el concilio de Vienne en Francia, el pontífice Clemente V suspende la orden del Temple. Durante el concilio se habló de asignar los bienes que los templarios tenían en el Reino de Valencia a la orden del Hospital. El rey Jaime II, temiendo un enriquecimiento peligroso de los hospitalarios, inició una serie de embajadas ante el Papa, a fin de conseguir la creación de una nueva orden militar con los bienes que templarios y hospitalarios tenían en el reino de Valencia. Además, el rey se comprometía a aportar la villa real de Montesa, donde tendría que radicar el convento mayor de la orden. La elección de Montesa como sede de la nueva institución obedece a varios factores: por una parte, el hecho de encontrarse en la frontera sur del reino, con territorios ya conquistados, pero con numerosa población musulmana; de otra, su situación estratégica controlando el valle de Montesa, vía de acceso natural hacia Castilla. El 10 de junio del año 1317, el Papa Juan XXII promulgó la bula de fundación de la orden de Santa María de Montesa. Con todo, la Orden no se instituyó oficialmente hasta el 22 de julio de 1319, en una ceremonia que presidió el mismo rey don Jaime en el palacio real de Barcelona. Cuando fue suprimida la orden del Temple, recibieron todas las rentas y posesiones templarías. En el año 1587 el rey Felipe II trasfirió el maestrazgo de la orden de Montesa a la corona de España. 

EXPOSICIÓN DOCUMENTAL, LA BULA PAPAL PARA LA FUNDACIÓN DE LA ORDEN DE MONTESA, textos en latin y traducción en español: 

Archivo Histórico Nacional A.H.N.; Órdenes Militares  OO.MM., Montesa, Libros 733-C, pp. 73-82. (Copia del siglo XVIII) por Enric Guinot Rodriguez (historiador). El papa Juan XXII otorga la bula de fundación de la orden de Montesa. 10 de junio de 1317.

TEXTOS: "Joannes Episcopus servus servorum Dei, ad perpetuam rei memoriam, pia matris ecclesie cura de fidelium salute solicita, sicut in palmitibus fidei catholice dilatantis accensa charitatis ardoribus delectatur, solerter invigilat, et fructuosi operis prosequtione laborat, sic vias et modos diligenter exquirit, quibus hostium ipsius fidei conatibus obviet, vires reprimat, et hi presertim fidei catholice cultores, quos loci vicinitas eisdem hostibus appropinquat, opportune tuitionis muniti presidiis ab eorum impugnationum incursibus, iuvante domino preserventur. Dudum siquidem felicis recordationis Clemens Papa V, predecessor noster, quondam ordinem militie Templi Hiersolymitani propter nefandos errores et scelera varia et diversa quibus erant dicti ordinis persone resperse, ipsiusque statum, habitum atque nomen in concilio Vieniensi eodem approbante concilio, irrefragabili, et perpetuo valitura sustulit sanctione illum prohibitioni perpetue supponendo ac inhibendo districtius, ne quis ex tunc dictum ordinem vel habitum eius suscipere seu deferre, vel pro Templario se gerere quomodolibet attentaret bonis omnibus dicti ordinis Apostolica Sedis ordinationi cum inhibitione ac decreto auctoritate apostolica reservatis.

Demum vero idem predecessor attente considerans quod fratres ordinis Hospitalis Sancti Joannis Hierosolymitani pro recuperatione maxime ipsius Terra Sancta ducebant sicut et ducunt pericula quelibet in contemptum, post deliberationem super hoc cum fratribus sui, sancte Romane Ecclesie cardinalibus nec non patriarchis, archiepiscopis, episcopis ac prelatis aliis et nonnullis principibus et illustribus viris ad prelatorum absentium, capitulorum quoque atque conventuum ecclesiarum et monasteriorum procuratoribus tunc in dicto concilio constitutis, prehabitam diligentiam, omnia bona dicti quondam ordinis Templariorum que idem ordo eo tempore quo magister et nonnulli ex fratribus dicti ordinis in regne Francie communiter capti fuerunt, videlicet anno Domini millesimo trecentesimo octavo, mense octobris, per se vel per quoscumque alios habebat, tenebat et possidebat ubilibet vel ad ipsum ordinem et predictos magistrum et fratres ipsius ordinis pertinere poterant et debebant, pretacto ordini Hospitalis et ipsi Hospitali et ipsi Hospitali donavit, concessit, univit, incorporavit, applicavit et anexuit in perpetuum de aposptolice plenitudine potestatis bonis illis que idem ordo Templariorum in regnis et terris carissimorum in Christo filiorum nostrorum Castelle, Aragonum, Portugalie et Maioricarum regum illustrium extra regnum Francie habebat seu possidebat et ad eum debite poterant quomodo libet pertinere, dumtaxat exceptis que dictus predecessor nonnullis ex causis que tunc pro parte regum ipsorum pretense fuerunt a donatione, concessione, unione, incorporatione, applicatione et annexione predictis excepit specialiter et exclusit ea nihilominus apostolice dispensationi et ordinationi reservatis. 

Postmodum autem ne propter pretensionem causarum huiusmodi ordinatio predictorum bonorum in predictis regnis et terris existentium, teneretur diutius in suspenso, predecessor ipse certum peremptorium terminum dictis regibus per Apostolicas literas assignavit, in quo per procuratores seu nuntios idoneos plenum et speciale mandatum habentes ab eis, cum omnibus rationibus et munimentis ad causas pertinentibus memoratas, apostolico se conspectui presentarent, informaturi eum de causarum veritate et essentia predictarum, suoque super illis ordinationis beneplacitum audituri.

 Cumque dictus rex Aragonum propter hoc ad predecessoris eiusdem et subsequenter ad nostram postquam fuimus, Domino permitente, ad statum apostolice Dignitatis assumpti, presentiam nuntios suos diversis vicibus destinasset, qui causas et rationes varias allegarunt, propter quas bona ipsa in regno suo sistentia, uniri et incorporari non posse memorato ordinis Hospitalis absque ipsorum regis et regni evidenti preiuditio et dispendioso periculo asserebant, tandem post longam et diutinam altercationem super hoc habitam cum dilecto filio nobili viro Vitale de Villanova, nuncio et procuratore dicti regis Aragonum ad hoc sufficiens, plenum et speciale mandatum habente, cuius equidem mandati copiam presentibus inseri iussimus ad cautelm, ipsiusque regis + nomine consentiente, presentibus quoque atque consentientibus in quantum tangi poterant, dilectis filiis fratribus Leonardo de Tibertis, priore Venetiarum, generali visitatore et generali procuratore ac multis ex prioribus et fratribus dicti ordinis Hospitalis eiusdem ordinis nomine, de fratrum nostrorum consilio in modum qui sequitur duximus ordinandum, cum enim illa feda sarracenorum natio et impia christiani nominis inimica in fronteria regni Valentie, quod est ipsius regis Aragonum constituta, regnum ipsum eiusque fideles in summi regis offensam per successus abolim temporum diversorum, angustiis multarum tribulationum afflixerit, discriminibus subiecerit variis, et crudelitet propriam impietatem armaverit, sicut et adhuc armare conatur in exterminium eorumdem. Nos eisdem regi, regno atque fidelibus adversus huiusmodi hostiles incursus prospici cupientes, dicti regis supplicationibus inclinati, monasterium in castro de Montesia Valentine diocesis infra dictum regnum Valentie constituto, de predictorum fratrum nostrorum consilio et apostolice plenitudine potestatis ordinamus de novo ad honorem Dei et exaltationem Catholice fidei ad depressionem ipsorum infidelium construi, in quo fratres ordinis Calatravensis, ad quos rex ipse nonp arum affici dicitur, et de quorum strenuitate confidit ut + fertur, pro defensione dicti regni Valentie ac fidelium incolarum ipsius ab hostium dicte fidei eisdem vicinantium periculosis insultibus, debeant collocari ut sic idem regnum, ac fideles eo ferventius dictis hostibus resistere valeant, quo plurium virium conflatis in unum, maiori potentia fulcietur. 

Cui quidem monasterio, plena super hoc cum eisdem fratribus nostris deliberatione prehabita, et de ipsorum consilio, ac eiusdem plenitudine potestatis, ducti presertim dicti regis instantia, ex nunc ex causa premissa omnia et singula bona immobilia quecumque et in quibuscumque sistentia, nomina, actiones, iura, iurisdictiones et honores, homines et vasallos quoslibet et alia quecumque que dictus quondam ordo Templi, tempore captionis predicte, habebat et habere debebat et quidquid etiam idem ordo Hospitalis habet ad presens, et ad eum pertinere potest et debet quacumque ratione vel causa in eodem regno Valentie, nec non parrochialem ecclesiam dicti castri de Montesia auctoritate apostolica donamus, incorporamus, applicamus, annectimus in perpetuum et unimus; domo tamen cum ecclesia, censibus et redditibus quos idem ordo Hospitalis Sancti Joannis habet in civitate Valentie et eius territorio per mediam leucam circumcirca, et castro etiam, loco seu villa de Torrent, dicte Valentine diocesis, cum juribus et pertinentiis suis ab huiusmodi donatione, unione, incorporatione et applicatione dumtaxat exceptis que Hospitali predicto volumus remanere, decernentes irritum et inane si secus super hiis a quoquam quavis auctoritate scienter vel ignoranter contigerit attentari, et nihilominus concedentes Magistro et fratribus ordinis supradicti qui pro tempore fuerint, quod omnibus et singulis privilegiis, immunitatibus et libertatibus gaudeant, que Magistro et fratribus eiusdem ordinis in dicto regno Castelle consistentibus, sunt ab Apostolica Sece concessa, quodque ipsi Magister et fratres eiusdem ecclesie de Montesia curam gerere valeant per idoneum presbyterum ipsius ordinis professorem.

Volumus autem quod Magister et fratres eiusdem monasterii construendi, qui pro tempore fuerint, pro dictis bonis ut predicitur concessis eisdem, ea que dicti Hospitalis, et quondam Templariorum fratres facere debebant cum bona tenebant predita, facere teneantur, quodque dictus rex Aragonum omnia servitia et iura regalia que tam ipse quam sui ab Hospitalis, et quondam ordinis Templi predictorum fratribus, dum ordo ipse Templariorum subsistebat, nec non et hominibu atque bonis ipsorum habent et habere consueverant temporibus retroactis, habere valeat a Magistro et fratribus predicti monasterii construendi, sibique, et suis in eisdem hominibus, et bonis salva, et illibata serventur et integra iura et servitia supradicta, nec super ipsis eisdem regi, vel suis aliquod preiuditium generetur. Statuimus insuper et etiam ordinamus quod prefatum monasterium taliter construendum, eidem ordini de Calatrava hoc sit modo subiectum, videlicet quod Magister ipsius ordinis de Calatrava qui est et pro tempore fuerit, possit per se vel per alium seu alios dictum monasterium semel in anno vel pluries si necesse fuerit, visitare et in eodem corrigere que fuerint corrigenda. Ita tamen quod + ipse Magister de Calatrava, cum voluerit, in eodem novo monasterio huiusmodi visitationis officium exercere, diem adventus eius dilecto filio abbati monasterii Sanctarum Crucum, ordinis Cisterciensis Terraconensis diocesis, per tantum tempus ante ipsius magistri vel illius quem ipse magister ad ipsius visitationis officium destinabit, debeat nuntiare, quod idem abbas Sanctaru Crucum ipso die adventus prefati magisri vel illius quem ad hoc idem Magister, ut predicitur, destinabit pro visitatione predicta, possit esse paratus, vel si forsan ipse vacare non posset, dilectus filius abbas monasterii Sancte Marie de Valledigna, eiusdem Cisterciensis ordinis dicte Valentine diocesis, valeat in dicta visitatione cum dicto magistro vel alio pro visitatione huiusmodi destinando, suam presentiam exhibere, nec magister ipse in eodem monasterio noviterconstruendo, absque consilio, et consensu alterius abbatumpredictorum correctionem vel ordinationem possit aliquam exercere. Quod si forte neuter abbatum ipsorum ad prefatum monasterium novum die visitationis huiusmodi posset accedere, dicto magistro vissitationem exercere liceat supradictam. Volumus autem quod administratores novi monasterii supradicti, abbati et magistro de + Calatrava prefatis, pro personis et equis eorum, dicta visitatione durante, teneantur in victualibus providere.

Ceterum provisionem de primo magistro dicto novo monasterio faciendam, dipositioni nostre et Sedis apostolice reservamus, qui cum creatus extiterit, recipiendi fratres ibidem quod voluerit, et viderit expedire plenam et liberam habeat potestatem, ad quorum informationem idem magister et abbas eiusdem monasterii Sanctarum Crucum, decem fratres eiusdem ordinis de Calatrava in eodem ordine approbatos, de quibus eis vissum fuerit convocabunt. Statuimus etiam auctoritate predicta quod Magistro ipsius novi monasterii qui pro tempore fuerit cedente vel etiam decedente, conventus seu fratres eiusdem monasterii eligendi sibi et eidem monasterio Magistrum aliquem de ipso ordine Calatravensi, liberam infra trium mensium spatium ad tardius habeant facultatem qui eo ipso quod electus extiterit, pro confirmato si in plena concordia electus fuerit, habeatur et sine confirmatione alia libere administret. Quod si forte idem conventus et fratres infra dictum tempus magistrum non elegerint antedictum, prefatus Magister de Calatrava cum consilio et assensu alterius abbatum predictorum, possit de magistro dicto novo monasterio providere. 

Cetera vero bona omnia et singula que dictus quondam ordo militie Templi tempore captionis predicte in eodem regno Aragonum et terris aliis regi predicto subiectis habebat, possidebat et habere poterat et debebat, et que ad illum poterant rationabiliter pertinere, queve per dictum regem Aragonum vel alium quemlibet detinebantur et detinentur in regno et terris eisdem, assentiente predicto Vitale nomine dicti regis, Ordini et Hospitali predictis donanda, concedenda, unienda, incorporanda, annectenda duximus et perpetuo applicanda certis modis adiectis quos pro plena securitate ipsorum regis et regni Aragonum, et ad propellenda imminentia sibi queque pericula vidimus expedire, prout in nostris certi thenoris litteris super hoc confectis, quas in suo volumus robore permanere, plenius continetur. Que omnia et singula idem Vitalis, nomine procuratorio dicti regis Aragonum, nec non visitator, procurator, priores et fratres dicti ordinis Hospitalis presentes inhibi eiusdem ordinis nomine in quantum videlicet, que libet pars exinde tangebatur et tangi poterat et debebat acceptaverunt et apprabaverunt expresse, rata habuerunt et grata, nihilominus promittentes se bona fide effecturos et curaturos, quod rex et ordo predicti ea omnia et singula, prout ad unumquemque pertinebit, pertinere poterit et debebit, acceptabunt et approbabunt, rata habebunt, et grata, eaque servare, et adimplere curabunt, ullo unquam tempore in contrarium non venturi.

Thenor autem procuratorii dicti Vitalis talis est: Nos Jacobus, Dei gratia rex Aragonum, Valentie, Sardinie et Corsice, ac comes Barchinone, confidentes de fide, legalitate et industria nostri dilecti consiliarii ac familiaris nostri Vitalis de Villanova, militis, cum testimonio presentis publici instrumenti constituimus et ordinamus vos, dictum Vitalem presentem, et hanc procurationem sponte suscipientem, certum et specialem procuratorem nostrum ad tractandum, concordandum et conveniendum pro parte nostra cum sanctissimo in Christo patre ac domino, domino Joanne, Divina providentia sacrosancte Romane ac universalis ecclesie Summo Pontifice, super ordinatione per ipsum dominum Summum Pontificem facienda de bonis que ordo quondam Templi habebat infra limites regnorum et terrarum nostre ditioni subiectarum, et ad consentiendum nostro nomine ordinationi de dictis bonis per dictum dominum Summum Pontificem faciende, prout idem dominus Summus Pontifex voluerit ordinare, et super huiusmodi ordinatione cum ipso domino Summo Pontifice poteritis concordare, et ad firmandum ex parte nostra quamcumque dispositionem seu ordinationem dictus dominus Summus Pontifex fecerit, ut premittitur de bonis predictis, et ad obligandum vos nostro nomine dicto domino Summo Pontifici, quod ordinationem iam dictam faciendam per eum de bonis premissis, tenebimus et sequemur per nos et successores nostros nec contraveniemus eidem. Dantes et concedentes vobis, dicto Vitali, potestatem plenariam et generalem administrationem cum libera tractandi, concordandi et conveniendi cum dicto domino Summo Pontifice in predictis, et consentiendi cuicumque ordinationi de ipsis bonis per eum, ut predicitur faciende, ac firmandi ordinationem predictam et in personam nostram admittendi et recipiendi quecumque ad nos spectaverint ex ordinatione iam dicta ad nostri et regni nostri satisfactionem, et omnia alia faciendi in et super predictis prout vobis videbitur, quecumque nos in predictis et eorum quolibet possemus facere, si presentes essemus. Ratum et firmum habere promittentes perpetuo per nos et nostros quicquid per vos, dictum Vitalem, nostro nomine in predictis tractatum, concordatum, conventum et firmatum fuerit et nullo tempore revocare sub bonorum nostrorum omnium hypoteca. In cuius rei testimonium presens scriptum nostrum inde fieri iussimus sigilli maiestatis nostre munimine roboratum. Quod est actum Barchinone, quinto decimo kalendas marcii anno Domini millesimo trecentesimo sexto decimo. Sig+num Jacobi, Dei gratia regis Aragonum, Valentie, Sardinie et Corsice, ac comitis Barchinone, qui hec concedimus et firmamus. Testes sunt qui predictis presentes interfuerunt Gondiçalbus Garcie, miles, consiliarius; Petrus Marci, thesaurarius, et Guillelmus Oulomarii, judex curie domini regis predicti. 

Sig+num mei Bernardi de Aversone, dicti domini regis notarii et publici etiam auctoritate sua per totam terram et dominationem ipsius domini regis, qui mandato suo hec scribi feci et clausi loco, die et anno prefixis. Nulli ergo omnino hominum liceat hanc paginam nostre ordinationis, donationis, incorporationis, appliationis, annexionis, unionis, voluntatum, consitutionum, concessionis et reservationis infringere vel ei ausu temerario contraire. Si quis autem hoc attemptare presumpserit, indignationem omnipotentis Dei et beatorum Petri et Pauli apostolorum eius se noverit incursurum. Datum Avinioni, quarto idus junii, pontificatus nostri anno primo".

Editado: Revista de las Órdenes Militares; Madrid, Real Consejo de las Órdenes Militares, 2005, núm. 3, pp. 111-137; ISSN: 1578-2689.

"BULA PAPAL PARA LA FUNDACIÓN DE LA ORDEN DE MONTESA".

TRADUCCIÓN EN ESPAÑOL: TEXTOS: "Obispo Juan, siervo de los siervos de Dios, para memoria perpetua del asunto, devota madre de la Iglesia, solícita de la seguridad de los fieles. Por la cual puede resistir los esfuerzos de la propia fe del enemigo, y suprimir su fuerza, y estos especialmente aquellos que adoran en la fe católica, a quienes la vecindad del lugar se acerca al mismo enemigo, siendo defendidos por las defensas oportunas de las defensas de los ataques de sus ataques, son preservados por la ayuda de Los soldados del Templo de Jerusalén, a causa de los atroces errores y crímenes de los que eran varios y diversos, fueron rociados con las personas de dicha casta, y su estado, hábito y nombre en el Concilio de Viena, con la aprobación del mismo consejo, irrefutable y perpetuamente válido; cualquiera desde entonces para recibir o transmitir dicha orden, o su hábito, o intentar actuar como Templario de cualquier manera con todos los bienes de dicha orden ordenación por la Sede Apostólica, con inhibición y decreto reservados por la autoridad apostólica .

  Por último, el mismo predecesor considera atentamente que los hermanos de la Orden del Hospital de San Juan de Jerusalén consideraban a Tierra Santa como la más reconciliada de sí misma, así como desprecian cada uno de los peligros, después de deliberarlo con sus hermanos, cardenales de la santa Iglesia Romana, y ni siquiera patriarcas, arzobispos, obispos y otros prelados y a algunos nobles y hombres ilustres, a los prelados ausentes, y también a los procuradores de capítulos y conventos de iglesias y monasterios, entonces nombrados en el dicho consejo, de antemano, con diligencia, todas las cosas buenas de la antigua orden de los Templarios, fueron llevados cautivos, a saber, en el año de nuestro Señor mil trescientos ocho, en el mes de octubre, personalmente o por medio de a quien tenía, lo tenía y poseía en cualquier otro lugar, o por ese orden. Dio al Hospital y al Hospital y al Hospital mismo, los concedió, unió, incorporó, aplicó y anexó para siempre desde la plenitud de los poderes apostólicos a aquellos buenos hombres, y la misma Orden de los Templarios en los reinos y tierras de nuestros queridísimos hijos en Cristo de Castilla, Aragón, Portugal y Majorica, ilustres reyes fuera del reino, tuvo o poseyó de Francia, y pudo pertenecerle propiamente como le placiera, salvo que dicho antecesor salvo alguna de las razones los cuales fueron entonces pretendidos de parte de sus reyes por donación, concesión, unión, incorporación, aplicación y anexión antedichas, los excluyó en especial y sin embargo por dispensa apostólica y reserva de su orden.

  Después, sin embargo, para que por el pretexto de causas de esta especie no se detuviera por más tiempo en suspenso el ordenamiento de los dichos bienes existentes en dichos reinos y tierras, se presenten a la vista apostólica, para informarle de la verdad y esencia de las causas antedichas, y ser informado de la verdad y esencia de las causas antedichas, y oír la buena voluntad de su ordenación sobre ellas.

  Y cuando dicho rey de Aragón, por causa de su predecesor, y posteriormente de él, después de que fuéramos, con el permiso del Señor, adoptados en el estado de dignidad apostólica, había designado a sus mensajeros para que estuvieran presentes en diferentes tiempos; Ellos afirmaron que no podían ser incorporados a la citada orden del hospital sin claro perjuicio y costoso peligro para el rey y el mismo reino, teniendo, en efecto, copia de este mandato, mandamos insertarlo en el presente a modo de engaño , y con el consentimiento del mismo rey + en su propio nombre, y con el presente y consintiendo en cuanto pudiesen ser tocados, a los amados hijos de Leonardo de Tibertis, prior de Venecia, visitador general y procurador general, y muchos de los antiguos hermanos y hermanas. de la Orden del Hospital del mismo grado, según el consejo de nuestros hermanos, como creímos necesario ordenarse así: ha afligido el abolim de diferentes tiempos, ha afligido con la angustia de muchas tribulaciones, los ha armado, como todavía está tratando de armarlos para su destrucción. Nosotros, deseando mirar al mismo rey, al reino y a los fieles contra tan hostiles ataques, inclinados a las súplicas de dicho rey, ordenamos un monasterio en el castillo de Montesa Valentín, en la diócesis de Valencia, establecido dentro de dicho que se construya la fe para la depresión de aquellos incrédulos, en que los hermanos de la orden de Calatrava, a los cuales se dice que el mismo rey está afectado por algunas penalidades, que el mismo reino se invista de esta manera, y que los fieles puedan resistir con más fervor a dicho enemigo, a fin de que las fuerzas más poderosas reunidas en una sola, sean apoyadas por el mayor poder.

  A este monasterio, lleno de deliberaciones hechas ante nuestros hermanos sobre esto, y sobre su consejo y la plenitud del mismo poder, conducido especialmente a petición de dicho rey derechos, jurisdicciones y honores, hombres y vasallos, y cualquier y cualquier otra de la que antes se llamaba la Orden del Temple, al tiempo de la referida desamortización, tenía y debía tener y lo que la misma Orden de la Hospitalidad tiene en la actualidad al reino de Valencia, y a la iglesia parroquial de la dicho castillo de Montesa, otorgamos, incorporamos, aplicamos, anexamos y unimos para siempre; la casa con la iglesia, tasaciones y rentas que la misma orden del Hospital de San Juan tiene en la ciudad de Valencia y su territorio alrededor de media legua; incorporación y aplicación sólo excepto las que queramos quedar en dicho Hospital, decretando que es inválida y nula si a sabiendas o sin saberlo se intenta por cualquier autoridad sobre estas materias, y gozan de las libertades que ha concedido la Secta Apostólica al Maestro y hermanos de la misma orden residentes en el reino de Castilla, y que el Maestro y los mismos hermanos de la misma iglesia de Montesa puedan cuidar del presbítero por medio de un profesor idóneo de aquella orden.

  Queremos también que el Maestro y los hermanos de la construcción del mismo monasterio, que por un tiempo lo han sido, están obligados a hacer, conforme a dichos bienes, como arriba se ha dicho, las cosas que se concedieron al dicho Hospital, y que antiguamente estaban obligados a hacer los hermanos de los Templarios cuando poseían los bienes que poseían; Los ajuares que tanto él mismo como su familia del Hospital, y los antiguos hermanos de la citada Orden del Temple, permaneciendo la Orden de los Templarios en existencia, y no estaban acostumbrados a poseer y poseer sus propios hombres y propiedades, en tiempos pasados ​​y entre los mismos hombres, los derechos y servicios antes mencionados deben ser preservados seguros y sin mancha, y los derechos y servicios antes mencionados no se engendrará al mismo rey ni a su propio pueblo. También hemos establecido y también ordenado que dicho monasterio se construya de tal manera que esté sujeto a la misma orden de Calatrava como sigue, a saber, que el Maestre de la Orden de Calatrava, que es y ha sido por un tiempo , puede bien personalmente o por medio de otro dicho monasterio una vez al año o varias veces si fuere necesario visitar y en el mismo lugar corregir lo que se corrija. Así, sin embargo, que + el mismo Maestro de Calatrava, cuando quiera hacer esta visita en el mismo nuevo monasterio, el día de su llegada a su amado hijo, el abad del monasterio de la Santa Cruz, de la orden cisterciense de la diócesis de Terraconense, sólo durante el tiempo anterior a la de su maestro o de aquel que él mismo fue maestro en su visita que designará para el oficio, debe informar que el mismo abad de la Santa Cruz en el mismo día de la llegada de dicho maestro o de aquel que él designe para la dicha visita, podrá prepararse para este mismo Maestro, o si acaso no pudiere asistir de Valledigna, de la misma orden cisterciense de dicha diócesis de Valentín, podrá presentar su presencia en dicha visita con dicho maestro o designar a otro para tal visita; Pero si tal vez ninguno de estos abades pudiera acercarse al nuevo monasterio el día de tal visita, permítase al dicho maestro hacer la dicha visita. Queremos ser nuevos administradores de mona quede obligado el dicho abad y maestre de + Calatrava a proveer de víveres a las personas y caballos durante la dicha visita.

  Además, nos reservamos nuestra Disposición y la Sede Apostólica para que se haga el primer Maestro de dicho nuevo monasterio, los hermanos de la misma orden de Calatrava, aprobados en la misma orden, de los cuales convocarán. Establecemos también por dicha autoridad que el Maestro del nuevo monasterio, que por el momento se hubiere jubilado o incluso fallecido, tendrá la oportunidad de elegir un convento o hermano del mismo monasterio, y cualquier Maestro de ese monasterio del mismo orden de Calatrava, quien tendrá la oportunidad de quedar libre dentro del espacio de tres meses si ha sido elegido de pleno acuerdo, se le tendrá por confirmado y administrará las demás cosas libremente sin confirmación. Pero si acaso el mismo convento y los hermanos dentro de dicho tiempo no eligen al dicho maestro, el dicho maestro de Calatrava puede proveer para dicho nuevo monasterio con el consejo y asentimiento de los demás abades.

   Poseía, poseía, poseía, poseía, y poseía, y poseía, todos los demás bienes, que antes era el grado de caballero del templo al tiempo de la toma de la susodicha, en el mismo reino de Aragón y otras tierras sujeto al rey antes mencionado, poseía, poseía, podía y debía; Hemos detenido y detenido en el mismo reino y tierras, con el consentimiento del mencionado Vitalis, en nombre de dicho rey, para ser concedido, para ser concedido, a la citada Orden y Hospitalidad, ser unida, unida, anexionada y aplicada perpetuamente por ciertas medidas adicionales, incluso las de la plena seguridad del rey y del reino de Aragón, y a alejar el peligro inminente y los peligros que hemos visto convenientes para ellos, como está más plenamente contenido en nuestras cartas de certeza de teoría sobre este asunto, que deseamos continuar en nuestra fuerza. Todos y cada uno de los mismos, Vitalis, en nombre del procurador de dicho rey de Aragón, y ni siquiera el visitador, procurador, ex y hermanos de dicha orden del hospital, presentes en nombre de la misma casta, en cuanto, a saber, qué parte de aquel tiempo fue tocada y tocada por ella, y debió aceptar y aprobar expresamente, ratificar que tenían y apreciar, prometiéndoles no obstante que de buena fe la efectuarían y cuidarían; no será llegar a lo contrario en cualquier momento en cualquier momento.

  Entonces el procurador de dicho Vitalis es el siguiente: Nosotros, Jaime, por la gracia de Dios rey de Aragón, Valencia, Cerdeña y Córcega, y Conde de Barcelona, ​​confiando en la fe, legalidad e industria de nuestros amados consejeros. y nuestro amigo cercano Vitalis de Villanova, soldado, con la evidencia de nuestro presente registro público. Te hemos nombrado y ordenado, dicho Vitalis, presente y dispuesto a aceptar esta disposición como nuestro agente fijo y especial para negociar, armonizar y reunir para nuestra parte con el santísimo Padre en Cristo y el señor Juan, divina providencia, santo romano y sumo pontífice de la iglesia universal, sobre la ordenación que ha de hacer el mismo señor Soberano Pontífice sobre los bienes que antes tenía la orden del templo dentro de la límites de los reinos y tierras sujetas a nuestra jurisdicción; tal o podrá ponerse de acuerdo con el mismo señor Sumo Pontífice, y para confirmar de nuestra parte cualquier arreglo u ordenación que dicho señor el Sumo Pontífice haya hecho, como antedicho sobre los bienes antedichos, y vincularlo en nuestro nombre a la dijo el señor Soberano Pontífice, mantendremos y seguiremos las cosas buenas mencionadas anteriormente por nosotros y nuestros sucesores, y no lucharemos contra ellas. Dándole y concediéndole, al dicho Vitalis, plena y general administración con libre poder de trato, de convenir y convocar con dicho señor Sumo Pontífice en lo antedicho para admitir y recibir lo que nos concierne del orden ya dicho para la satisfacción de nosotros y nuestro reino, y todas las demás cosas que hacer en y por encima de lo antedicho, como verás, todo lo que podríamos hacer en lo antedicho y cualquiera de ellos, si estuviéramos presentes. Prometiendo tener ratificado y estable a perpetuidad por nosotros y nuestro pueblo cuánto por usted, dicho Vitalis, en nuestro nombre haya sido tratado en lo antedicho, convenido, convocado y establecido todas las tapas son hipoteca. En testimonio de lo cual mandamos que se hiciese desde allí nuestro presente documento, reforzado con la protección del sello de nuestra Majestad. Tuvo lugar en Barcelona el 15 de marzo en el año de nuestro Señor . la señal de Jacob, por la gracia de Dios rey de Aragón, de Valencia, Cerdeña y Córcega, y del conde de Barcelona, ​​que concedemos y confirmamos. Los presentes fueron testigos del antedicho Gondiçalbus Garcie, soldado y consejero; Petrus Marci, tesorero, y Guillelmus Oulomarii, juez de la corte del mencionado señor rey.

  La señal de mi Bernardo de Aversone, el dicho señor rey notario y público también por su autoridad en toda la tierra y el dominio del mismo señor rey, quien por su mandato ha hecho escribir y cerrar estas cosas en el lugar fijado para el día y el año. Por tanto, a nadie es lícito violar esta página de nuestra ordenación, donación, incorporación, solicitud, anexión, unión, testamentos, constituciones, concesión y reserva, ni ir contra ella con temeridad atrevida. Pero si alguno se atreve a intentar esto, que sepa que incurrirá en la indignación del Dios Todopoderoso y de sus bienaventurados apóstoles Pedro y Pablo. Dado en Avignon, el cuatro de junio del primer año de nuestro pontificado.

ADDENDA: ADICIONES Y COMPLEMENTOS SOBRE LAS TEMÁTICAS Y MOTIVOS REFERIDOS EN EL ARTÍCULO. (POR JUAN EMILIO PRADES):

BIBLIOGRAFIA, WEBGRAFÍA Y FUENTES DOCUMENTALES:

ARCHIVO: 







No hay comentarios:

Publicar un comentario